Verkiesbaar voor burgemeester
Valerie is het begin. Het begin van het einde van het regime.
De campagne Valerie voor burgemeester komt niet van de grond. Nou, nog niet (zeg nooit nooit zoals mijn moeder altijd zei). Dit is niet verrassend en te verwachten. Als mensen 30 jaar lang gevangen hebben gezeten in een mentale gevangenis van defaitisme en hervormingsgezindheid, springen ze niet op om te ontsnappen als de gevangenisdeur opengaat. Maar dat is wat verkiezingen in de huidige context zijn. Een weg naar staatsmacht. Om daadwerkelijk de koolstofuitstoot te kunnen verminderen, assemblees op te richten en de democratische revolutie die voor het oprapen ligt uit te voeren.
Een verkiezing is geen verkiezing - het is een sociale constructie. Een verkiezing is een ruimte voor directe actie, een verkiezing is een kans op carnaval, een verkiezing is miljoenen ponden gratis publiciteit om de waarheid aan de macht te brengen. Verkiesbaar zijn is een no brainer. Iedereen zou zich bij alle toekomstige verkiezingen kandidaat moeten stellen.
Als ik dit tegen mensen zeg, zeggen ze "eh...". Ze zeggen "dat is een slecht idee".
Als ik doodga, zet dan "dat is een slecht idee" op mijn grafsteen. Als mensen me vertellen dat iets absoluut een slecht idee is met de valse zekerheid van de slaaf die nooit aan opstand kan denken, dan weet ik dat ik iets op het spoor ben. Toen ik de snelste desinvesteringscampagne ooit voor fossiele brandstoffen op King's College opzette door de centrale hal te schilderen en in hongerstaking te gaan, vertelde een doorgewinterde activist me dat het "een verschrikkelijk idee" was. Toen ik in januari 2018 aan Rising Up voorstelde om een massale geweldloze beweging voor de klimaatcrisis op te zetten, wat leidde tot de oprichting van XR, kreeg ik te horen dat ik "waanideeën" had.
Alles in deze wereld dat echt opwindend is, begint zijn leven als "verschrikkelijk" en "waanideeën".
In Burning Pink geven we geen fuck om het winnen van de burgemeestersverkiezingen. We hebben een geweldige tijd. Er is al die stress en geldzorgen en het op de juiste tijd op de juiste plek krijgen van posters en mensen, maar we spreken liever de waarheid en leven die dan dat we een cynische toeschouwer aan de zijlijn zijn. We creëren de revolutionaire routines voor verkiezingen in de komende jaren. Kandidaat zijn en dan voor een half miljoen pond aan criminele schade aanrichten (met een wettig excuus) bij een pathologische bank - en een oprechte toespraak houden voor de politie (link hieronder), weglopen uit een verneukte verkiezingssessie ("houd uw antwoorden beperkt tot anderhalve minuut alstublieft"), een ochtend vrij nemen van campagne voeren om onschuldig te pleiten voor het plannen van het sluiten van de grootste luchthaven van Europa (ik typ dit terwijl ik in de rechtszaal zit), en dan een verkiezingsbijeenkomst organiseren op een snelweg (volgende week woensdag). We spelen de grote tradities van revolutionaire spot na - de Situationisten van de jaren 60, de Duitse groene partij begin jaren 80 (toen ze nog truien droegen), het eerste jaar van de Piratenpartij in de jaren 2000
Het is net als vóór XR, toen we Stop Killing Londoners deden. Het leek onmogelijk om meer dan 50 mensen 10 minuten lang een weg te laten blokkeren - 6 maanden later waren het er duizenden. We moeten dit onthouden: het onmogelijke is nu het onvermijdelijke. Dat is wat 1,5C tegen 2030 betekent: het einde van het regime.
Zoals we allemaal weten, is het voorbij met het klimaat. Maar er zijn veel "het is voorbij". Het lijden en de dood van miljoenen mensen ligt letterlijk in onze handen - en hun dood en lijden is alleen onvermijdelijk voor zover we tijd verspillen met reformistische bureaucratische afleidingen. Het enige dat zal redden wat er nu te redden valt is de klassieke geweldloze strijd.
Halverwege juni lijkt het erop dat er een einde komt aan de covidale beperkingen en dan gaan we hard op weg. Letterlijk - permanent op tournee om de goede mensen van deze eilanden toe te spreken over het verraad van onze heersers en de extase van verzet.
Tegen mijn vrienden in de Groene Partij zeg ik dit - stel een open ultimatum aan Caroline Lucas om een massale campagne van burgerlijk verzet te leiden tegen dit ecocidale regime, en als ze dat niet doet, neem dan ontslag en sluit je aan bij Burning Pink.
Tegen mijn vrienden in het centrum van UK XR zeg ik dit - stel het een ultimatum om een open, verantwoordelijk en gekozen centraal bestuur te creëren dat de beweging in actie kan brengen en effectief kan mobiliseren om deze herfst massale arrestaties en gevangenneming te bewerkstelligen. Als dat niet lukt, maak dan dat je wegkomt. Er zijn maar twee strategieën die op tafel liggen: massa-arrestatie of maandenlang zitten praten over waarom massa-arrestatie misschien niet werkt. Geloof me, niemand zal het je vergeven als je over 10 jaar voor de tweede optie kiest.
We weten hoe we een verzetsbeweging moeten opbouwen - het duurt een paar dagen om de sociale media op te zetten, een paar maanden om massaal te mobiliseren met openbare bijeenkomsten en twee weken om het regime om de tafel te krijgen. We weten ook hoe we de staat moeten besturen. Als we 10.000 mensen kunnen organiseren om 10 dagen lang 5 locaties in het centrum van Londen te blokkeren, dan kunnen we de regering besturen met volksvergaderingen - het zijn gewoon meer dingen, toch?
Er is één ding dat je moet begrijpen over de komende revolutie - ze zal radicaal niet-lineair zijn. Er zal niets gebeuren en dan zal alles gebeuren. Het zal "uit het niets komen". Dit was het geval bij elke revolutionaire episode, 2012, 1989, 1917, 1871, 1848, ... bekijk ze maar. Maar natuurlijk komen ze niet uit het niets - ze hebben altijd een voorhoede van subliem gestoorde mensen nodig. Dit is wat Burning Pink is. De gekken. De gekken. Vergeet de 3,5% - zij komen alleen de laatste week opdagen om naar het feest te gaan. Zij zijn de houtblokken. Je hebt de lucifer nodig. Brandend Roze is de lucifer en we slaan als gekken toe. Dan heb je het aanmaakhout nodig - jullie, de 1000 mensen die deze FB post lezen, zijn het aanmaakhout. Als we ons verenigen en samen toeslaan zal het vuur oplaaien en zullen de houtblokken in vlammen opgaan. De mensen op straat zijn er klaar voor, ze hebben alle vertrouwen in politici en het systeem verloren. Ga maar eens praten met mensen bij een willekeurige bushalte.
We kennen de aantallen: om burgemeestersverkiezingen te winnen heb je een paar honderd actievoerders nodig, om wetswijzigingen door te drukken heb je een paar honderd gevangenen nodig, om een opstand te ontketenen heb je een paar duizend arrestaties nodig.
Vanaf juni gaan we op pad om de kloof te overbruggen en de aantallen te halen. Je kunt erover lezen of je kunt het doen. Wat heb je deze zomer nog meer in petto dan op festivals rondhangen en proberen je wanhoop te vergeten? Geef die rotbaan op en kom op pad.
Life is for Living (zoals mijn moeder altijd zei).
