Na de wanhoop: Ontwaken voor de revolutie in 2023
Ik heb een paar keer in de gevangenis gezeten (en ik zit er nog steeds), en als ik eruit kom zeggen mensen "was het echt erg daar?". Ik heb altijd het gevoel dat ik moet zeggen: "Ja, dat was het, om dezelfde reden dat het heel erg is om uit de gevangenis te komen". Dat betekent dat ik bijna elke dag gevoelens van totale wanhoop heb over de horror en terreur die de mensheid te wachten staat. Soms kan ik er niets aan doen dat ik dit monster aanspoor. Soms springt het monster uit me en verteert het me. Ik ben hulpeloos om weerstand te bieden. Er is geen uitweg uit de afgrond. Het lijkt uit zichzelf te komen en te gaan. Als het heel erg is, kan ik alleen maar in de ruimte staren. Mijn partner geeft me een massage en ik slaap. En vaak ben ik gezegend en is het tegen de ochtend verdwenen. Maar soms kan het weken duren.
Het is alsof ik naar de toekomst reis. Er gebeurt een visioen. Er is een opeenstapeling van verwoestingen, extreem weer dat alle ervaringen te boven gaat, de verwoesting van gewassen en steden, slachting en verkrachting, mentale instortingen, zelfmoord en kindermoord. Komen en gaan en komen terug jaar na jaar, decennium na decennium, totdat er alleen nog maar een doodse stilte is, een laatste eindeloze leegte. een laatste eindeloze leegte.
Ik voel me beschaamd als ik dit schrijf, alsof ik op dit moment een paar feiten en cijfers zou moeten opschrijven "om mijn standpunt te ondersteunen". Maar ik en anderen doen dit al jaren nauwgezet, tevergeefs. Dit is geen standpunt maar een wereld van emotionele realiteit. Het is de grootste tragedie van de menselijke conditie dat ontkenning, het vermijden van dit alles, zo functioneel is. We kunnen sociaal gezien niet zonder. En tegelijkertijd is het zo verschrikkelijk disfunctioneel omdat het de ontkenning is die ons ervan weerhoudt de verschrikkingen te stoppen. En het is de grootste paradox van het menselijk bestaan dat juist de ervaring om door de hel van wanhoop te gaan individuen de wonderbaarlijke kracht geeft om op te staan tegen onrecht en het onmogelijke te bereiken. Om een uitweg te bieden, als die er al is, uit de catastrofe waarin we ons begeven.
Dit is het eeuwige verhaal, de donkere nacht van de ziel, de reis van de held. In onze maatschappij wordt dit alles vermeden en genegeerd of achter het scherm gehouden. Gezuiverd en gemystificeerd. Maar eigenlijk is niets echter of rommeliger dan dit. Sommigen lijken het te vermijden, anderen vallen in de put en komen er nooit meer uit, en weer anderen komen eruit en vallen er dan weer in. Er is geen zekerheid. Maar het algemene pad is duidelijk genoeg. Het is ontelbare keren verteld in onze geschiedenissen en in de grote verhalen van onze culturen.
In moderne taal zouden we dit de dood van het ego kunnen noemen. In de huidige context zou ik het de dood van "het hervormingsgezinde ego" willen noemen. Het moment van openbaring is hier dat we eigenlijk niet wanhopen aan de wereld, maar eerder wanhopen aan ons "zelf".
Een bepaald idee van het "zelf" hebben we meegekregen. Golven van pijn branden dit "zelf" letterlijk dood. Dit is het "zelf" dat er naar verlangt om ons steentje bij te dragen, dat aardig wil zijn, met de massa mee wil gaan. Het "zelf" dat hoopt dat het allemaal goed komt. Dat het zijn status, zijn bezittingen, zijn relatie, familie, carrière of bezit niet hoeft op te offeren. Het is allemaal onzin. Het woedende vuur van zelfverachting verbrijzelt de leugens waardoor we leven.
Dit proces is precies het tegenovergestelde van de perversie van de "regeneratieve cultuur" in zelfliefde - de idealisering van het zelf. Het is het tegenovergestelde van "diepe aanpassing", in zoverre deze uitdrukking verwijst naar de vlucht in een bevoorrecht individualisme en politisering.
Het is de brandende vlam van de sociale revolutie die de koolstofregimes ten val zal brengen en zal overnemen. Dit is absoluut niet abstract. Het is de concreetheid van een ineenstorting van het wereldwijde neoliberale bouwwerk. De machthebbers zullen ons smeken om de chaos die ze door decennia van leugens en bedrog hebben gecreëerd, over te nemen.
Ik herinner me dat een hoge diplomaat van COP de medeoprichters van XR persoonlijk smeekte om de Chili conferentie te komen sluiten. Het zijn allemaal zombies en ze weten het. 30 jaar valse beloften.
Dit is dan het ontwaken van de revolutie. De explosie van een collectief verlangen naar verlossing en redding. Alleen degenen die door de lijdensweg van het donkere dal zijn gegaan, kunnen het leiderschap leveren om de mensen naar de bergtop te brengen. Zo gaat de universele mythe. Het wordt echt, maar al te echt, in de uitvoering van nieuwe gezelligheid en collectiviteit, gecombineerd met het wonder van innovatie en organisatie om snel koolstofvrij te worden en de aarde te herstellen. Alleen een revolutie kan dit doen. En alleen een revolutie kan ons redden.
Er is alles om voor te spelen. In feite is het verhaal nog maar net begonnen. Isolulate Britain, Just Stop Oil en de andere campagnes van het A22 Netwerk in de Westerse wereld zijn slechts de opmaat. Het is nu onze taak om de visie op de wereld die we zullen oproepen nieuw leven in te blazen, als alternatief voor de universele dood die wordt voorgesteld door het performatieve nihilisme en het pathologische fascisme.
Het is moeilijk om dit bericht te schrijven en ik weet zeker dat ik geen recht heb gedaan aan de grote diepgang en verscheidenheid aan ervaringen die bij deze processen betrokken zijn. Ik hoop, samen met anderen, de praktische details van deze revolutie in het komende jaar uit te werken. En ik zal hierover schrijven in Facebook posts en erover spreken in mijn nieuwe serie podcasts/video's "Designing the Revolution".
Maar het is van vitaal belang dat we collectief erkennen dat er geen rede is zonder passie - zoals onze radicale tradities duidelijk maken, perspectieven herontdekt door de moderne psychologie. Eigenliefde moet worden opgeofferd om ons in dienst te stellen van de ander, van het universele. Het reformistische ego moet verbrand worden zodat we kunnen ontwaken voor de revolutie. We moeten onze existentiële eenden op een rij zetten. En dan... Voorwaarts!
Om je aan te melden voor burgerverzet, stuur een e-mail naar: ring2021@protonmail.com
