Redenen om vrolijk te zijn
Onderdrukking door de staat zal het klimaatactivisme niet stoppen, maar zal er juist voor zorgen dat de ineenstorting van het klimaat tot revolutie leidt.
Als je wilt weten wat ik in de gevangenis heb gedaan, kom dan naar mijn volgende Free As A Bird-strategietalk op 20 oktober over Transcendentie of Uitsterven. Doe mee aan de maandelijkse discussie om je weg te vinden in verzet en uit de gevangenissen van perceptie.
Ik zit op een afdeling met een heleboel "levenslanggestraften" - mensen die een levenslange gevangenisstraf uitzitten. Een tijdje geleden kwam er een naar me toe en vroeg: "Hoe lang zit je vast?" "Vijf jaar," zei ik. "Ah, dat is niet lang," antwoordde hij.
Ik heb honderden openbare lezingen gehouden over onze situatie en ik herinnerde de mensen er altijd aan dat we niet in Egypte leven. Niemand laat zijn nagels uittrekken. Toen ik onderzoek deed aan het King's College in Londen, werkte ik samen met een collega die vakbondsactiviteiten in Egypte voor het Tahrirplein bestudeerde. Hij zat in een kamer in Caïro met een groep jongens van wie de meesten littekens op hun gezicht hadden. Ze waren allemaal gemarteld. Kort daarna vond de revolutie plaats.
Het probleem is niet "staatsonderdrukking" maar degenen aan "onze kant" die het werk van de "onderdrukker" doen door eindeloos redenen te geven waarom verzet "niet zal werken". Toen ik in 2019 strategiewerk deed voor Extinction Rebellion, was de grootste headfuck niet politieonderdrukking; het was het hebben van semi-geïnformeerde "linkse" journalisten en andere hangers-on die van mening waren dat het model van burgerlijk verzet dat we gebruikten niet goed was omdat het geworteld was in Erica Chenoweth's onderzoek in autoritaire regimes. Alsof mensen in dergelijke contexten op een andere planeet leven! In hun cynisme hebben ze nu het tegenovergestelde argument overgenomen: het model werkt niet juist omdat we nu in een autoritair regime leven.
Dit is wat ik het Aaron Bastani syndroom noem. Wat er ook gebeurt, je weigert het voorrecht van je journalistieke blik te verlaten. Toen ik hem uitdaagde om een mars te leiden, antwoordde hij: "Ik denk niet dat dat verstandig zou zijn."
Deze afkeer van het nemen van echte morele verantwoordelijkheid voor de verneukte staat van de wereld door degenen die beweren voor ons te spreken is veel erger dan welke "staatsonderdrukking" dan ook.
Aangezien ik bijna tien jaar onderzoek heb gedaan aan de KCL naar de relatie tussen niveaus van onderdrukking en verzet, wil ik je mijn eenregelige antwoord geven op de vraag: "Belemmert staatsonderdrukking sociale bewegingen?": er is geen relatie. Het succesvol opbouwen van bewegingen en populaire politieke macht zijn functies van de interne cultuur-ideologie, organisatie en leiderschap. Natuurlijk is het mogelijk dat externe onderdrukking invloed heeft, maar als er al een signaal is, dan gaat dat verloren in de "ruis" van andere factoren.
Waarom hebben onze "linkse" en "liberale" commentatoren het dan zo mis? Een ander eenregelig antwoord zou zijn dat ze materialisten zijn. Ze bekijken de wereld op dezelfde manier als een kapitalist: meer repressie (kosten) in, minder activisme (geld over) uit. Als zodanig zijn ze de meest effectieve agenten voor het neoliberale regime - de obscene ideologie dat de mensheid gewoon spullen zijn. Dood spul. Je moet geen mars leiden omdat je dan dingen verliest - clicks, reputatie, vrijheden. Het vermeende radicalisme van hun analyse verraadt een weerzinwekkende reactionaire politiek. Ze zijn zo slim; ze kunnen je alle redenen geven waarom dingen zo slecht zijn, alle redenen waarom de machtigen zoveel macht hebben en waarom mensen zo onderdrukt worden - zo erg zelfs dat er geen enkele kans is dat ze in opstand kunnen komen. Het "is" wordt een "zou moeten". Self fulfilling prophecy dynamics doen hun werk heel aardig. Klus geklaard. Een salaris van Wall Street is onderweg. Met zulke vrienden...
Aan het front is iedereen een stuk vrolijker. Want mensen zijn natuurlijk geen stukken dood materiaal. Het zijn in feite explosies van geest, gedreven door verlangen, op zoek naar betekenis, erkenning en avontuur. Tenminste, als ze niet te horen krijgen dat ze te onderdrukt zijn om iets te doen. Om de meer ingetogen taal van de academische wereld te gebruiken: ze hebben altijd agency.
De meesten van ons die onlangs een jarenlange straf hebben gekregen, zeggen: "Tja, natuurlijk, wat verwacht je?" Als een regime bezig is om miljoenen van de armste mensen ter wereld massaal af te slachten, uit te hongeren en te verkrachten, denk je dan dat ze twee keer nadenken over het opsluiten van de mensen die hen proberen tegen te houden?
Vorige week stond er in The Guardian een artikel over de omstandigheden in de kampen in Tunesië, waar honderdduizenden mensen vastzitten. Als je tussen de regels door leest, is het duidelijk dat het beleid van de EU is om een systematische aanval op en het doden van vluchtelingen te negeren. En dit is nog maar bij 1,5°C. Er zullen 1.000 miljoen mensen op de vlucht zijn bij 2°C. Maar volgens onze commentatoren "zou het (nog steeds) niet verstandig zijn om daar echt iets aan te doen".
Het belangrijkste punt is dit: als we ons willen overgeven aan structureel determinisme, stel ik voor dat we onszelf eraan herinneren dat alle historische regimes een cyclus doorlopen - geboorte, piek, overmoed, ineenstorting. Ineenstorting zit nu opgesloten. De regering, in de breedste zin van het woord, zal instorten. Te veel omslagpunten zijn overschreden. Op een bepaald moment in de komende jaren zal het "klimaat" een wervelwind beleven - zijn "George Floyd"-moment, zijn "Gaza"-moment. Alleen zullen er deze keer veel meer miljoenen mensen in de straten van westerse steden zijn omdat duizenden mensen - blanke mensen - gedood zullen worden. De onderdrukking zal van de ene op de andere dag omslaan in woede. En niemand zal zich druk maken over "arrestatie riskeren". De geest van Nietzsche zal het overnemen van de geest van Bentham. Het leven is om te leven, niet om "wijs" te zijn. De kolonisatie van onze geest door de bourgeoisie zal overwonnen worden. De geschiedenis zal weer in beweging komen.
In de tussentijd moeten we ons concentreren op wat we kunnen veranderen. We moeten systematische mobilisatie creëren, mensen massaal trainen in organisatie en leiderschap en bovenal een echte tegenideologie creëren - een die vreugde schept in de strijd, de gemeenschap van verzet viert en de plannen vastlegt voor wat er na de onvermijdelijke revoluties die komen gaat.
Je hoeft je geen zorgen te maken dat je slaapkamerdeur een tijdje op slot zit.
Zoals altijd kun je je aanmelden voor geweldloos burgerverzet bij Just Stop Oil in het Verenigd Koninkrijk of via het A22 Netwerk internationaal. Als je betrokken wilt raken bij de democratische revolutie, doe dan mee aan een komende Welcome to Assemble lezing.
