Mexico-Stad heeft geen water meer: Rationaliteit & Mythologie
23 miljoen mensen staan voor een omslagpunt in de Mexicaanse watercrisis. Het is tijd om te beslissen hoe we ons leven gaan inrichten als antwoord.
Tussen al het lawaai is hier een verhaal. Door recordhitte en jarenlange toenemende droogte zijn meer dan 550 buurten in Mexico Stad gedwongen hun kraanwater af te sluiten.. Ambtenaren voorspellen "Day Zero", het moment waarop de reservoirs zullen stoppen met pompen en 6 miljoen mensen hun watervoorraad zullen verliezen. Er zijn al een paar mensen overleden. Het is als het begin van 1000 films. Het is goed, er gebeurt iets lastigs, maar het is gewoon iets lastigs, toch? En het publiek zegt: "Nee, stelletje idioten, het is iets gigantisch". Het publiek is verslaafd. Er gaat niets boven mensen die dom zijn om onze aandacht vast te houden.
Het publiek bevindt zich in een parallel universum - in een andere tijd en ruimte. Over honderd jaar zal het een standaardonderdeel zijn van de syllabus op klote universiteiten over de hele wereld met de examenvraag: "Waarom stopte niemand de eerste massale dodencrisis in Mexico City in de jaren 2020?". Een beetje zoals tieners nu antwoorden: "Waarom waren de Europese heersende klassen zulke eikels dat ze WO1 niet konden stoppen?Het is niet helemaal zo geschreven, maar het is wat iedereen denkt.
Dus laten we het beantwoorden. Eerst de rationaliteit. Wetenschap 101 vertelt ons dat leven en dood absoluut binair zijn. Je kunt niet half dood zijn. Dan is er één punt waarop je ophoudt levend te zijn en sterft. Dat heet een kantelpunt - je kantelt van de ene staat naar de andere. Zomaar, in een moment. Lichten aan. Lichten uit. Het ene moment heb je 80 brulapen die dood uit de Mexicaanse bomen vallen en dan wordt het een graadje warmer en zijn er duizenden apen dood. Het ene moment sterven er een paar mensen in Mexico-Stad aan hitte-uitputting en dan wordt het nog een graad of twee warmer en ligt er rottend vlees in de hele stad. Miljoenen mensen zonder water of airconditioning. Natuurlijk zit er ruis in het systeem, waarschijnlijkheden en waarschijnlijkheden, maar beledig je intelligentie niet. Je weet wat ik zeg. Je weet wat er gaat komen.
Of toch niet? Zien is geloven en je hebt nog geen miljoen rottende lichamen gezien. Heb jij er gezien? Dat is een groot probleem. Alleen het ervaren van horror kan ons erop voorbereiden. Dus hier is een verhaal. Als boer heb ik 30 jaar lang prei gekweekt voor het grote Britse publiek. Elk jaar plantte ik prei - saai, winterhard en voorspelbaar. Als je het niet weet, het is moeilijk om prei te doden. Natuurlijk is er die ruis in het systeem - een paar preien rotten zonder goede reden, de oneven koudegolf schakelt de ongeschikten uit enzovoort. En toen, tien jaar geleden, was het ongeveer -15C. Niet voor één nacht (lastig maar overleefbaar) maar voor meerdere. Een van de koudste winters in Wales. Je leest daar tegenwoordig veel over: de droogste, de heetste, de natste, de koudste. En er gebeurt niet veel (tenzij je arm bent en op een 'onbelangrijke' plek woont). En dan... bereik je het omslagpunt.
GINGEN AL MIJN 30.000 PREIEN DOOD.
BANG.
ZOMAAR.
Een groot veld bedekt met slib - het afval van rottend organisch materiaal. Dat zijn jij en ik ook. We zijn gewoon organisch materiaal - en onderhevig aan een precies omslagpunt veranderen we in rottend vlees op de grond. Zo is het nu eenmaal.
Zien is geloven. Ik leerde die dag, terwijl ik door mijn moddervelden liep, dat beschavingen instorten - deze beschaving zal instorten. Ik wist het met mijn hele wezen, tot in mijn kern. Het lezen van dit artikel komt niet in de buurt van het begrijpen van wat komen gaat. Sorry. Maar het is het beste wat ik kan doen.
Vervolgens de mythologie. Het is allemaal al eerder gebeurd. Rationaliteit blijkt gewoon extractieve hebzucht te zijn die leidt tot omslagpunten die niemand ziet aankomen. En bang. Daar gaan we. Een chaos van Freudiaanse theorieën vult de leegte van het trauma. De deur gaat weer open naar de wereld van de mythe. Menselijke dwaasheid. Ons verlangen om te sterven. Iedereen met ons mee willen nemen (kijk maar naar de commentaren op Twitter). De ineenstorting van tijd en ruimte. Dat is het enige verhaal in elk moment, dat zich steeds herhaalt - elk moment dat heeft bestaan en zal bestaan is hier nu, terwijl je dit leest. We leven zowel in een gevangenis als in een eindeloze uitgestrektheid. Het is allemaal een mythe. Het is alles wat we ooit hadden.
Wat moet ik doen? De zin die momenteel door mijn hoofd spookt is: "Beslis om je leven te leven". Het sleutelwoord hier is "besluit". Wees geen slaaf van alle rationalistische verhalen over onmogelijkheden. Het leven is een eindeloze aaneenschakeling van onmogelijkheden, maar alleen als je besluit het te leven.
Je hebt een gevoel dat dit waar is. Ga nu doen alsof het waar is. En ja, dit betekent dat je je rotbaan moet opzeggen.
Morgen organiseer ik mijn maandelijkse Zoom call met een vraag-en-antwoord sessie en breakout groepen. Lig niet ellendig in bed. Kom en doe mee.
Deze maand organiseer ik ook een 2-daagse online conferentie om de revolutie mee vorm te geven met gastsprekers als journalist Chris Hedges en IPCC-reviewer Peter Carter. Schrijf je in op www.r21c.net
Je kunt je aanmelden voor burgerlijke ongehoorzaamheid bij Just Stop Oil in het Verenigd Koninkrijk of internationaal via het A22 Netwerk.
