Uit de duisternis: Eindtijd, vernieuwing en de terugkeer van het echte leven
In een wereld die op instorten afstevent, moeten we de eeuwenoude wijsheid dat licht uit duisternis wordt geboren terugwinnen - en dat het einde ook het begin kan zijn.
De diepste dwaasheid van de westerse cultuur - nu de dominante cultuur over de hele wereld - is haar volharding in het idee dat dingen gescheiden zijn. Dat het goede hier bestaat en het slechte daar. Dat licht en donker niet samengaan.
In deze visie moet het slechte overwonnen worden door het goede, alsof de wereld een eenvoudig slagveld is, een zuiver spel van licht tegen schaduw. De werkelijkheid wordt afgevlakt, ontdaan van ambiguïteit en getransformeerd in een reeks op te lossen problemen. Dit is de logica van instrumentalistische overmoed - het geloof dat de wereld slechts een verzameling dingen is die beheerst en beheerst moet worden.
Maar dit wereldbeeld - het veranderen van stroming in vorm, van proces in statische objecten - is een historische buitenbeentje. Door de tijd en cultuur heen hebben de meeste menselijke tradities de dingen anders begrepen.
In Oosterse en Inheemse tradities is de wereld niet lineair maar circulair. Ze is paradoxaal, niet logisch. Licht komt voort uit duisternis. Vanuit de leegte wordt nieuw leven geboren. Het donker is niet slecht - het is generatief.
Verlossing komt niet van een ding maar van het niets. Je beweegt je door het niets. Je blijft doorgaan totdat de wereld voor je ogen transformeert - terwijl je onveranderd blijft.
Je blijft niet steken in de Westerse "donkere nacht van de ziel". Want in deze diepere tradities is de hel nooit het einde.
Een van de grootste mystici van de westerse 20e eeuw was Walter Benjamin. Ik heb me net door een lange biografie van hem geworsteld en wat duidelijk wordt is het volgende: religie, goed beschouwd, heeft niets te maken met religie gezien door seculiere ogen.
Het is geen privégeloof dat geïsoleerd is van het openbare leven. Geen speculatief bijgeloof dat boven de "echte" wereld van materiële feiten zweeft.
Benjamin was een materialist - maar wel een radicale. Hij keek zo diep in de materiële wereld dat hij het mysterie ervan zag. Zijn lagen. Zijn vreemde betoveringen.
Hij schreef essays over foto's, marktkramen, stadsmassa's en boeken - de alledaagse voorwerpen van de moderniteit - en maakte ze weer vreemd. Hij bracht geest terug naar materie en materie naar geest. De binair loste op. De eenheid keerde terug.
Benjamin verscheurde ook het begrip tijd. Kijk goed genoeg en de lineaire tijd stort in.
Het verleden en de toekomst vloeien over in het heden. Het archaïsche ondermijnt het moderne. Het nog-niet verdringt het nu.
Tijd explodeert van binnenuit. Ga ver genoeg in de ene richting en je arriveert aan de andere kant.
En dit leidt ons naar het moment waarop we ons nu bevinden.
De eindtijd is aangebroken. Het nucleaire moment - waarop de hele geschiedenis uit het verleden en alle toekomstige mogelijkheden ineenstorten in het enkelvoudige atoom van het heden. Het moment dat zal beslissen tussen bestaan en niet-bestaan.
Alles is in spanning. Alles wat was, is en zal zijn - hangt nu aan een zijden draadje.
Maar in dat einde ligt een begin. In het ongedaan maken van de wereld vangen we een glimp op van het opnieuw maken ervan. In ons afglijden naar de hel vangen we een glimp op van de hemel.
Vaak wordt vergeten dat de eerste christenen geloofden dat de wereld op het punt stond te vergaan. Dat de wederkomst van Christus op handen was. Daarom haastte Paulus zich om zielen te redden en overleefde de vroege kerk 300 jaar van vervolging.
Ze hadden een metafysische basis. Ze waren uiteindelijk verankerd.
Vandaag de dag ontneemt de seculiere moderniteit ons dat houvast. Zoals filosoof Günther Anders waarschuwde, ontneemt onze ontkenning van de komende apocalyps ons onze existentiële vastberadenheid. We behandelen de ineenstorting als gewoon een "kwestie" - in plaats van het hyperobject dat het werkelijk is: het alles dat alles verandert.
En als we dat doen, verliezen we de kracht om iets nieuws geboren te laten worden.
Nu staat de realiteit op het punt om onze ontkenning te doorbreken.
Ineenstorting komt niet - het is er al. En in de geestelijke en materiële brokstukken ontstaat iets nieuws: een veerkracht die niet ondanks het einde is, maar erin geworteld is.
Uit de duisternis zal het licht komen. Dit is geen sentiment. Het is een feit. Het is het samenkomen van absolute objectiviteit en absoluut geloof.
In de eindtijd wordt het onmogelijke mogelijk.
Terwijl we oog in oog staan met miljarden doden, zien we misschien ook de grootste daden van liefde, moed en wedergeboorte. De grootste samenkomst van krachten - om de wereld volledig opnieuw te maken.
De oude verhalen worden de nieuwe verhalen.
We zullen terugkeren naar wat werkelijk is - naar de eindeloze diepte van het werkelijke.
Het goede zal uit het slechte komen. Het zal goed komen. En het grootste goed kan nog komen uit het grootste slecht.
Het is niet onze taak om te speculeren over uitkomsten. Die dagen zijn voorbij.
Het is nu onze taak om te worden wie we werkelijk zijn. Om moed te vatten. Onze rol spelen.
Niets meer.
Niets minder.
Dit had Roger Hallam's slotboodschap voor de Rev21 Conventie moeten zijn.
Maar de gevangenisautoriteiten hebben het geblokkeerd.
Ze hebben hem nu helemaal verboden om op sociale media te posten.
Om op de hoogte te blijven van Roger's werk en de revolutionaire beweging die hij heeft helpen opbouwen, kun je Rev21 volgen op verschillende platforms:
📺 YouTube: youtube.com/@Revolution21c
📸 Instagram: instagram.com/revolution.21c
✖️ X / Twitter: x.com/revolution_21c
📘 Facebook: facebook.com/profile.php?id=61575178389798
📢 Telegram: t.me/revolution_21C
🧵 Threads: threads.net/revolution.21c
🔵 Bluesky: bsky.app/profile/revolution21c.bsky.social
🎵 TikTok: tiktok.com/revolution.21c
👥 Reddit: reddit.com/r/Rev21
Update over Roger's gevangenschap
Roger's vrijlating is opnieuw uitgesteld - oorspronkelijk verwacht in maart, toen in mei en nu voor onbepaalde tijd uitgesteld. Eerst werd zijn aangewezen huis "ongeschikt" geacht voor rehabilitatie omdat er iemand aanwezig was die banden had met Just Stop Oil. Vervolgens, na berichtgeving in de pers waarin de naam van zijn reclasseringsambtenaar werd genoemd (rechtstreeks geciteerd in het stuk), werd Roger op een risicolijst geplaatst - zogenaamd vanwege de psychologische impact op het personeel. Die reclasseringsambtenaar is sindsdien vervangen, maar de nieuwe ambtenaar heeft geweigerd te reageren op juridische communicatie van Roger's team.
Het lijkt er nu op dat het gevangenispersoneel weigert om Roger rechtstreeks te ontmoeten, onder het mom van het "risico" dat hij voor hen vormt. Zijn advocaten hebben de gevangenis aangeschreven, maar er is geen wettelijke verplichting om binnen een bepaalde tijd te reageren, waardoor hij in het ongewisse blijft.
Tegelijkertijd is Roger ernstig beperkt in zijn mogelijkheden om bij te dragen aan het openbare werk. De gevangenisautoriteiten hebben meer dan 20.000 woorden van zijn schrijven geblokkeerd en zijn inbreng in de Conventie en onze inspanningen op het gebied van sociale media zijn gecensureerd. Desondanks blijft Roger waar mogelijk contact houden met projecten via de gevangenis telefoon en e-mail. Hij blijft zich inzetten voor de zaak en blijft ons werk steunen met onwrikbare helderheid en vastberadenheid.
Zoals altijd kun je je internationaal aanmelden voor geweldloos burgerverzet bij het A22 Netwerk.
