De liberale klasse is medeplichtig aan massamoord
Eeuwen geleden schreef Edmund Burke dat de overwinning van het kwaad alleen vereist dat "goede mensen niets doen". Het begrip "kwaad" is verbannen uit het zogenaamd verfijnde discours van de "wakkere" liberale klasse. Maar voor 99% van de menselijke geschiedenis was het kwaad een materiële realiteit, namelijk de groteske arbitraire macht van de rijken om te verkrachten, te verhongeren en te moorden. Het moderne kwaad is het plan van de bedrijfselite en hun politieke bestuurders om willens en wetens, in het volle besef van de wetenschap, broeikasgassen in de lucht te blazen tot het punt van wat eufemistisch sociale ineenstorting wordt genoemd, namelijk die oude drie-eenheid van verkrachting, verhongering en moord, op de schaal van miljarden mensen.
Een recent artikel schetste dat één miljard mensen gedwongen zouden worden te migreren (dat betekent drie dingen, zie hierboven) bij een gemiddelde wereldwijde temperatuurstijging van 2C*. En als je niet hebt opgelet, dat is nu effectief vastgelegd binnen 20 jaar, plus of min een decennium of zo, tenzij er noodmaatregelen worden genomen om de koolstofuitstoot te verminderen. Dit is geen paniekzaaierij, dit is de echte wereld. Het kwaad is altijd onder ons. Er zijn altijd mensen die monsterlijke misdaden plegen om hun minachting voor het leven uit te drukken door een pathologisch verlangen naar macht.
De "goede mensen" zouden de liberale klasse moeten zijn, de professionals en bestuurders, de goed opgeleide lagen van de samenleving, die het agentschap, de macht en het vermogen hebben om op te komen voor de beschaving.
Dus, waar zijn ze op dit meest kritieke punt in de geschiedenis van de mensheid wanneer we in het komende decennium op het punt staan het meest verachtelijke plan op te zetten om duizend jaar sociale vooruitgang te vernietigen en de volgende generatie te veroordelen tot een hel van eindeloos en onbeschrijfelijk lijden? Ze zijn nergens te bekennen. Als mede-oprichter van Extinction Rebellion, heb ik twee jaar lang netjes vragen, geduldig wachten op de NGO's, politieke partijen, vakbonden, kerken en beroepen om op te stappen van hun business-as-usual mode van het organiseren van e-mailen, lobbyen en af en toe tamme marsen.
Wat nu nodig is, is overduidelijk: massale deelname aan burgerlijke ongehoorzaamheid, escalerend tot een punt waarop het koolstofdoodproject tot stilstand komt. Per slot van rekening zou dit zeker gebeuren als de mensen die al sterven zich in de thuislanden bevonden in plaats van in Afrika. Zwarte levens zijn niet belangrijk voor die liberale klassen, alsof we daar ooit aan herinnerd moesten worden. Het plan van de Extinction Rebellion zoals ik het opvatte was dat tegen die tijd de opgeleide klassen wel zouden hebben uitgerekend dat we naar de hel zouden gaan tenzij we in opstand zouden komen. Ons verzoek aan maatschappelijke organisaties was niet ingewikkeld: leiders zouden op tournee gaan om de natie toe te spreken, e-mails zouden verstuurd worden naar de miljoenen mensen in hun databases, om hen te informeren over hoe mee te doen aan burgerlijke ongehoorzaamheid. Hun enorme organisatie-infrastructuur zou in beweging komen om de eenvoudige handeling van op straat gaan zitten te coördineren.
Wat kregen we? Greenpeace weigerde een e-mail te sturen. Christian Aid zou erover nadenken. Goede doelen zouden het op de agenda van bestuursvergaderingen zetten. De zogenaamde "radicale" burgemeesters van Hackney en Newcastle wreven zich over hun kin. Het resultaat: niets. Een jaar nadat het Parlement de realiteit erkende van het grootste genocideproject aller tijden, de "klimaatnoodtoestand", is alles wat we hebben inertie, uitstel en regelrechte oppositie tegen alles wat ook maar lijkt op burgerlijk verzet. De Labourpartij komt terug op haar typerende plannen om haar belofte van nuluitstoot tegen 2030 te laten vallen. De Groene Partij, zegen hen, ontdekte de klimaatnoodsituatie pas toen Extinction Rebellion verscheen en heeft sindsdien niets anders gedaan dan erover praten. Tientallen raden hebben uitgeroepen tot een noodsituatie en dan prompt zetten hun moties in een lade en ging verder zoals normaal. Waarom? Omdat de liberale klasse geen lef heeft.
De tijd van opstaan tegen tirannie is al lang voorbij. De strijd op leven en dood tegen Hitler en het fascisme is naar de geschiedenisboeken verwezen. De liberale klasse van vandaag gelooft maar in één ding: het behoud van hun privileges. Hun enige prioriteit is macht. Regel nummer één is: ten koste van alles onze carrières en instellingen behouden. De historische regel nummer één om het kwaad te bestrijden is de bereidheid om je carrière te verliezen en het risico te lopen dat je instelling wordt gesloten. Het vooruitzicht van dood en verderf is verloren gegaan in een postmodernistische waas. Leiderschap is verworden tot het zitten achter een bureau, het volgen van public relations protocollen (ook wel bekend als liegen). Leiding geven vanaf het front, de eersten die naar de gevangenis gingen in de stijl van Martin Luther King, stierf met het heengaan van de Tweede Wereldoorlog-generatie.
Het spel is uit. De oude alliantie met de liberale klassen is dood. Nieuwe vormen van revolutionair initiatief en leiderschap staan op. Leden van de nieuwe politieke partij Burning Pink hebben verf gegooid op de deuren van NGO's en politieke partijen en roepen op tot een open dialoog en publiek debat. Het antwoord was, zoals gewoonlijk, een dodelijke en oorverdovende stilte. We zitten nu in de gevangenis van waaruit ik dit artikel schrijf, nadat een lid van de Groene Partij een zoomoproep opnam en doorgaf aan de politie. We zijn de eerste vijf dagen niet naar buiten gelaten om te bewegen. We hebben geen waterkoker, geen kussens, geen bezoek. Maar het kan ons geen reet schelen. We doen iets aan het kwaad.
Kort na de Aprilopstand in 2019 ontmoette ik John Sauven, algemeen directeur van Greenpeace. Hij feliciteerde me met het succes van XR. Hij zei dat hij gearresteerd zou zijn, maar dat hij dat niet had gedaan omdat hij verkouden was. De volgende generatie wordt binnenkort vernietigd. Ze willen geen taart aangeboden krijgen!
Roger Hallam, Pentonville Gevangenis, Londen. Ontvangen op 11 september 2020.
*The New York Times: "Het venster voor actie sluit zich. De wereld kan nu verwachten dat met elke graad temperatuurstijging, ruwweg een miljard mensen buiten de
zone worden geduwd waarin de mens al duizenden jaren leeft."
https://www.nytimes.com/.../magazine/climate-migration.html
Foresight: "VN voorspellingen schatten dat er tussen de 25 miljoen en 1 miljard milieumigranten kunnen zijn tegen 2050."
https://www.climateforesight.eu/.../environmental.../
UN Environmental Migration Portal: "Hoeveel mensen zullen
verhuizen als gevolg van de klimaatverandering
en andere milieufactoren
?
Er is grote onzekerheid over de cijfers. Prognoses voor het aantal milieumigranten tegen 2050 variëren met een factor 40 (tussen
25 miljoen en 1 miljard)."
https://publications.iom.int/.../files/pdf/mecc_outlook.pdf
