Hoe kunnen we het fascisme stoppen?
Het is door verbinding, niet door ideologie, dat we de revolutie zullen winnen.
EĆ©n woord. Nabijheid. Laat het me uitleggen.
In het nu grotendeels vergeten boek Modernity and the Holocaust uit 1989 onderzocht de Pools-Joodse socioloog Zygmunt Bauman het overweldigende bewijs waarom de Holocaust plaatsvond. Er was een bende politieke avonturiers voor nodig die de controle over de Duitse staat overnamen, die daarbij gebruik maakten van zijn enorme organisatorische en industriƫle capaciteit. Maar dan blijft nog steeds de vraag hoe ze het voor elkaar kregen. In een belangrijk hoofdstuk, getiteld Sociale nabijheid en morele verantwoordelijkheid, betoogt Bauman dat de beslissende factor niet ideologie was, maar het creƫren van psychologische en fysieke afstand tussen Joodse mensen en de rest van de bevolking.
In 1933 riepen de nazi's op tot een boycot van Joodse bedrijven. Dit mislukte omdat te veel niet-Joodse Duitsers hun lokale Joodse winkeleigenaren persoonlijk kenden en een morele verantwoordelijkheid voelden om hen geen kwaad te doen. De nazi's trokken hier lering uit en beperkten in het volgende decennium geleidelijk de afstand tussen Joden en andere Duitsers. Joodse mensen werden gedwongen herkenningstekens te dragen, vervolgens werden ze in kampen ondergebracht en uiteindelijk, toen ze werden vermoord, was de scheiding zo groot geworden dat de meeste mensen geen morele verantwoordelijkheid voelden om in te grijpen.
Om fascisme te voorkomen, moeten we het tegenovergestelde doen: een pro-sociale beweging van politieke avonturiers moet de controle over de staat overnemen en de menselijke nabijheid geleidelijk vergroten. Nabijheid - niet "economische groei" - is de belangrijkste bepalende factor voor een bloeiende beschaving. Het is waar mensen echt naar verlangen: contact maken, in kleine groepjes zitten en praten. We geven alleen om "politiek" en "eigenbelang" in de mate dat ze die verbinding bevorderen. Liefde - wederzijdse zorg en erkenning - is de basisbehoefte van de mensheid. Deze waarheid omspant de sociale wetenschappen en klinkt door in de wijsheidstradities.
Ik zal een paar voorbeelden geven. In mijn bekroonde onderzoek aan het King's College in Londen toonde ik aan dat als mensen het grootste deel van een openbare vergadering in een kleine kring zitten om een sociale kwestie te bespreken (met koekjes op tafel!), 80% zich gesterkt voelt. Daarentegen voelt slechts 20% zich gesterkt na een conventionele bijeenkomst met een reeks sprekers en zonder discussies in kleine groepen. Onderzoek toont aan dat de meeste mensen in eerste instantie niet naar campagnebijeenkomsten gaan om politieke redenen, maar omdat een vriend hen heeft uitgenodigd of omdat ze op zoek zijn naarĀ menselijke connenctie. Uit een Harvard-studie over onderhandelen bleek dat de grootste voorspeller van succes de omstandigheid dat de andere partij je persoonlijk mag. De vroegchristelijke kerk, een van de meest succesvolle bewegingen in de geschiedenis, bekeerde mensen niet door doctrinele overreding over leerstellingen maar door vriendschappen aan te gaan. Het bewijs is overweldigend. "Het is absoluut fantastisch," vertelde een vakbondsleider me nadat hij zijn evenementen had geherstructureerd rond discussies in kleine groepen.
Progressieven en links falen herhaaldelijk omdat ze vastzitten aan een seculiere Verlichtingsreligie die ervan uitgaat dat mensen meer op ideeƫn dan op emoties reageren en meer op ideologie dan op verbondenheid. Ze vergissen zich enorm. Fascistische mannen, bijvoorbeeld, laten hun standpunten vaak varen nadat ze persoonlijke relaties zijn aangegaan - zoals het krijgen van een vriendin. Er zijn talloze verhalen van individuen die naar extreem-rechtse bewegingen gaan, luisteren, persoonlijke banden opbouwen en vervolgens anderen helpen om die bewegingen te verlaten. Tijdens de recente Engelse rellen bood een groep moslims, geconfronteerd met een woedende menigte buiten hun moskee, eten aan en luisterde naar de zorgen van de mensen. Er ontstonden gesprekken, de spanningen namen af en er begon een constructieve dialoog.
Ik heb meer dan 200 openbare lezingen over de klimaatcrisis gegeven, vaak met rechtse samenzweringstheoretici die kwamen opdagen om de boel te verstoren. Ik ga nooit met ze in discussie, maar bedank ze voor het delen van hun mening en nodig ze uit om na afloop te discussiƫren. Ik neem ze apart in een kleine groep, vat hun vragen samen terwijl ze spreken en ze praten verder. Het doet wonderen. Een van de belangrijkste rechtse samenzweringstheoretici in het Verenigd Koninkrijk schudde me na afloop zelfs de hand. Nabijheid kan in enkele minuten een band scheppen.
Natuurlijk werkt dit niet altijd, en ideeƫn zijn belangrijk. Maar zoals Carl Rogers, een van de meest invloedrijke psychologen van de vorige eeuw, ontdekte, is luisteren met "onvoorwaardelijke positieve waardering" de meest effectieve manier om persoonlijk herstel en groei te bevorderen. Rogers ontketende een revolutie in de counselling, waardoor de therapie veranderde. We hebben een soortgelijke revolutie nodig om de politiek te veranderen. Verandering zal niet komen door de conventionele politiek, maar door deze te omzeilen. We moeten direct nabijheid creƫren door deur-aan-deurgesprekken en lokale bijeenkomsten, georganiseerd rond het praten en luisteren in kleine groepen.
Dit is de nieuwe politieke revolutie. Ik ben ervan overtuigd dat nieuwe politieke partijen die gebaseerd zijn op zulke bewegingen binnen zes maanden lokale en nationale verkiezingen kunnen winnen. We hebben de afgelopen jaren al soortgelijke successen gezien bij nieuwe partijen. Maar het moet geperfectioneerd worden. Voor een nationaal project is ongeveer Ā£1 miljoen nodig om van start te gaan. Iedereen met geld krijgt een veel beter rendement te zien door te investeren in deze methode om de extreemrechtse dreiging tegen te gaan, dan door te investeren in conventionele politieke strategieĆ«n.
We kunnen ofwel een nieuwe beschaving opbouwen die gebaseerd is op nabijheid en verbinding, ofwel de mensheid zichzelf laten vernietigen door te negeren hoe we eigenlijk functioneren. Het is van het grootste belang om dit nu goed te doen. U weet precies wat ik bedoel.
Als je je wilt aansluiten bij de sociale beweging die deze revolutie teweeg zal brengen, meld je dan aan op timetoassemble.org.
Ik houd deze inzamelingsactie om dit belangrijke werk te kunnen blijven doen terwijl ik opgesloten zit. Ik zal niets van het geld voor mezelf houden. De teams waar ik mee werk zullen het gebruiken om de platforms te beheren om deze wereldwijde strategie te promoten en om nationale initiatieven op te zetten en te ondersteunen. Ik ben ervan overtuigd dat we miljoenen aan fondsen kunnen vrijmaken als mensen met geld zich realiseren dat we een democratische revolutie van onderaf nodig hebben en als ze mensen willen helpen die een staat van dienst hebben in het creĆ«ren van massamobilisaties.Ā
Dit geld is niet zomaar voor de zoveelste campagne. Die dagen zijn voorbij. Bedenk wat je zou kunnen geven en verdubbel het dan nog eens. Vergeet niet dat het over tien jaar niet veel meer waard is. Geef elke maand en help deze beweging op te bouwen.
Ik mag dan wel een tijdje in de gevangenis zitten, maar ik ben vastbesloten om de tijd in mijn cel goed door te brengen en radicale bewegingen op elke mogelijke manier te ondersteunen. Dit is mijn hele leven. Heel erg bedankt voor jullie steun.
