🧑⚖️ Hoop tegen hoop: Conservatieven werven
(Dit artikel werd onlangs afgekeurd voor publicatie door Unherd, een sociaal-conservatieve mediagroep die zich richt op het behoud van traditionele waarden van cultuur en macht. Het is opgedragen aan Chris Skidmore, die deze week ontslag nam uit protest tegen nieuwe olie- en gasvergunningen, waardoor hij de enige echte conservatief in het Lagerhuis is).
Het op één na meest deprimerende moment van de afgelopen jaren was de uitnodiging voor een interview van een journalist van Unherd (1). Hij zei vrolijk tegen me voor het opgenomen gesprek, "laten we het niet over wetenschap hebben". Dat is net zoiets als praten over Attila de Hun zonder de moord te noemen. Het feit dat een zogenaamd serieuze conservatieve politieke mediaorganisatie geen interesse heeft in "wat er werkelijk aan de hand is", vat de puinhoop van onze tijd samen.
In veel opzichten ging het interview goed omdat het een paar deuren opende. Ten eerste verraste ik ze door te suggereren dat het einde van de beschaving de conservatieven wel eens van streek zou kunnen maken. Ten tweede leidde het tot een paar leuke praatjes met een Tory parlementslid en een groter praatje met een stel conservatieven in het Houses of Parliament. Voorspelbaar kreeg ik te horen, toen ik zei dat de kogel van de dodelijke koolstofuitstoot het geweer al had verlaten maar het hoofd nog niet was binnengedrongen, dat negatief zijn slecht was om stemmen te krijgen.
Het Tory parlementslid vertelde me na afloop dat ik de enige echte conservatief in de zaal was, en even dacht ik dat ik misschien eindelijk de Churchill van mijn dromen had gevonden. Maar zodra de gemoederen verhit raakten, negeerde hij me. Hij kapte zichzelf af toen Insulate Britain de M25 blokkeerde voor de 'revolutionaire' eis van betere woningisolatie. Sindsdien weigert hij mijn incidentele e-mails te beantwoorden in de trant van: "Hoi, ken je me nog? De wetenschap verdwijnt niet alleen omdat je moeilijk te krijgen bent" (2).
Ik ben zojuist schuldig bevonden aan samenzwering tot het veroorzaken van openbare overlast (heeft de Engelse heersende klasse niet altijd een prettige manier met woorden?) door een onbesliste jury voor het vliegen met speelgoeddrones op hoofdhoogte. Door de veiligheidsprocedure voor drones van het vliegveld te overtreden, wilden we misschien wel de grootste misdaad in de geschiedenis van het Verenigd Koninkrijk tegenhouden - de bouw van de derde landingsbaan. De conservatieven in de kamer - de rechter en de aanklager, beiden van een bepaalde leeftijd en een bepaalde klasse - toonden een onvermogen om na te denken dat het banale kwaad van Adolf Eichmann aantoonbaar overtrof. De objectiviteit van de massale dood werd gereduceerd tot "uw gepassioneerde meningen" en het instrument van de massale dood werd omschreven als "die gemene koolstofuitstoot".
Ik werd onderworpen aan zes uur ondervragingsonzin over mijn bedoelingen, terwijl de rechter de klassieke omstandersroutine deed. De jury staarde verdwaasd en verveeld de ruimte in. Ze luisterden naar degenen die onze falende politici vertegenwoordigden, de advocaten van de aanklager, die hen ervan probeerden te overtuigen dat het vliegen met een speelgoed drone onder hoofdhoogte en een beetje enthousiaste berichtgeving een strafbaar feit is. Ondertussen kan er niet gesproken worden over de misdaad om de Britse samenleving te vernietigen door middel van de grootste koolstofinfrastructuur in Europa. 1984 leek wel kinderspel. Van hogerhand werd ons allemaal verteld dat "verdediging van de noodzaak" "niet is toegestaan". Kun je je voorstellen dat je dat tegen het Franse verzet zou zeggen?
Ik weet niet waarom ik dit schrijf, behalve dat ik hopeloos tekortschiet in het uitdrukken van mijn afschuw en wanhoop. Het is niet mogelijk om de intensiteit van het gevoel over te brengen dat die twee woorden "niet toegestaan" betekenen. Om de een of andere reden troost ik mezelf door 's avonds naar Mike Duncan's History of Rome podcast te luisteren. Het is natuurlijk allemaal al eens eerder gebeurd - je begint met een semi fatsoenlijke Augustus, gaat over naar een paranoïde Tiberius en eindigt met de beerput van Caligula. En zo was het en zo zal het altijd blijven, zoals sociaal conservatieven zouden moeten weten. Alleen is de put deze keer bodemloos, het lijden oneindig en het einde definitief.
Misschien is dit schrijven als de man op een eiland, half uitgehongerd, die een laatste vuur aansteekt om te proberen een passerend schip aan te trekken. Het is zielig, ik weet het, maar iets in mijn ziel houdt vast aan het idee dat er een echte sociale conservatief bestaat die niet helemaal moreel en spiritueel dood is. Hoop tegen hoop.
Opmerkingen:
1. Het meest deprimerende moment was de ontmoeting met Katharine Viner - redacteur van The Guardian. Hoe minder ik daarover zeg, hoe beter.
2.
Klimaatwetenschap in twee zinnen.
- Roger Hallam (@RogerHallamCS21) 7 januari 2024
A) We zijn op weg naar meer dan 2C in de komende 15 jaar, wat zal leiden tot ongeveer 1 miljard vluchtelingen, het einde van de wereldeconomie en een heleboel daaruit voortvloeiende secundaire verschrikkingen.
B) Dat is nog maar het begin.
Wereldwijde online vraag-en-antwoord en leiderschapszoom - 14 jan
In 2023 heb ik meer dan 40 afleveringen van de podcast Designing the Revolution opgenomen en nu komt er eindelijk een einde aan.
Het leek me goed om een live sessie te houden, zodat mensen die naar de podcast hebben geluisterd en mensen die meer willen weten naar deze internationale zoomsessie kunnen komen.
De situatie is dat we allemaal weten (diep van binnen!) dat de huidige politieke regimes geen stand zullen houden nu het klimaat is ingestort. Dus als revoluties onvermijdelijk zijn, hoe ontwerpen we dan sociale transformaties die pro-sociaal zijn en redden wat er nog te redden valt? Dat is de hamvraag die ik in deze sessie stel.
Meld je aan voor geweldloos burgerverzet met Just Stop Oil in het Verenigd Koninkrijk of via het A22 Netwerk internationaal. Je kunt je ook aanmelden voor mijn nieuwe project Humanity, dat zich richt op het bouwen van de nieuwe wereld voor ons op basis van deliberatieve democratie.
