Engels Paradijs
De essentie van extremiteit is een paradox. Wanneer vernedering op vernedering gestapeld wordt, is het resultaat verlatenheid. En temidden van die verlatenheid verschijnt er een ontsnappingsdeur, de optie van genade. Bijvoorbeeld, in de gevangenis heb ik niets dat me niet afgenomen kan worden. Op elk moment. Ik kan zonder aankondiging verplaatst worden. Mijn detentie kan worden verlengd. Toen ik onlangs naar de rechtbank ging, zag ik dat er een nieuwe gevangene in mijn cel was gezet. De gevangenisbewaarders realiseerden zich dat ze een fout hadden gemaakt. Ze hebben hem eruit gezet. En hij nam al mijn eten, kleren en spullen mee. Toen ik erachter kwam, was ik vijf minuten lang echt kwaad en toen besefte ik dat ik een ontsnappingsdeur had uit mijn materialistische determinisme, zoals ik het zou noemen. Ik kon de belachelijkheid van mijn situatie zien, zelfs de humor, what the fuck? Hoeveel erger kon het nog worden? Iets had zich aan mij geopenbaard.
Ik begon mijn aantekeningen voor mijn podcasts 'Designing the Revolution' (link in de comments) mee te nemen naar de rechtbank. Ik realiseerde me echter dat ik mijn woede zou moeten forceren als ze me werden afgenomen. Ik wist dat ik de optie had om "niets te doen" en gewoon opnieuw te beginnen met het uitschrijven van het project.
Het is alsof je iets vervelends maar kleins overkomt. Je kunt niet anders dan boos zijn. Maar als het die dag slecht blijft gaan, heb je een exit-optie. Je gooit je handen in de lucht en accepteert gewoon de klotezooi van die dag. Je bent vreemd genoeg vrij van gehechtheid. Niet altijd natuurlijk, maar vaker dan we toegeven. Vooral als je je bewust bent van dit paradoxale potentieel van tegenslag en onrecht, het fenomeen van de exitdeur.
De uitgang leidt naar een nieuwe wereld, een paradijs, een besef dat alles wat je hebt je bewustzijn en dit huidige moment is. Dat is het. Je "hebt" nooit echt iets anders, noch kan deze basislijn ooit van je afgenomen worden. Het idee dat je een "ding" hebt is een materialistische mythe. Dit huis is "mijn huis". Echt waar?
Er is een grens aan aardse macht. Daar tegenover staat een andere macht die hoop en berekening te boven gaat. Dit is de macht die keizerrijken ten val brengt. Want als je niets hebt, kan je ook niets afnemen.
De Engelse Goelag, waar ik een tijdje geleden over schreef, baart op wonderbaarlijke wijze het Engelse paradijs. Niet ondanks dat de Goelag verschrikkelijk slecht is, maar omdat het verschrikkelijk slecht is.
Er is een bepaald deel van de hedendaagse linkse cultuur dat deze paradox niet aankan. Haar materialisme houdt van zwart-wit dingen. Ambiguïteit is "vals bewustzijn". Het idee dat de gevangenis een ruimte van spirituele openbaring kan zijn is ketterij. Dat de onderdrukten een zekere gemeenschap kunnen vinden in hun gekloot. Iets dat de progressieve burgerlijke klassen wordt ontzegd; iets dat niet in hun script past.
Ik ben nu zeven keer in de gevangenis geweest en als sociaal wetenschapper kan ik bewijzen dat er veel dubbelzinnigheid is in de gemoedstoestanden van gevangenen. Als gevangenen in elke zin "fuck" zeggen, halen ze een stukje agency uit hun machteloosheid. Als ze samen praten, tonen ze vaak een diepe nederigheid en empathie met elkaars 'fuckedness'. Er is geen schijn. Dit betekent niet dat ze het niet meer zullen verkloten of dat ze niet meer verkloot zullen worden. Alleen dat er iets is, een kracht die je zelden ziet bij mensen die "oké" zijn.
Het paradoxale gevolg van het opdringen van het linkse materialisme is de onderdrukking van deze complexiteit. Het opleggen van een ontkenning van het bestaan van de uitgangsdeur, de ontkenning van een type macht dat een enorm emancipatoir potentieel heeft.
Naar mijn mening zijn de kracht en de gemeenschap die voortkomen uit vernedering ons geheime wapen. "Doe wat je wilt, je kunt me niet raken want ik ben al vrij". "Ik zal jullie onrecht verstoren zoals ik en ik vrees niet voor de gevolgen". Dit is de magie waar we naar op zoek zijn. De paradox is dat we deze wereld alleen kunnen redden als we deze wereld overstijgen.
Het maakt je aan het lachen...
Om je aan te melden voor het burgerverzet, stuur je een e-mail naar: ring2021@protonmail.com
