Kritiek.... Icks!
Life not Money campagnedagboekpost nr. 7 (ish)
Ik vind dit Facebook-gedoe opwindend en beangstigend tegelijk. Al die mensen met wie je gratis kunt communiceren - en dan apart genomen worden door mensen die je nog nooit ontmoet hebt...
Ik ben altijd een vernieuwer geweest en het is een beroepsrisico dat mensen je gek vinden (en vaak slecht) als je afwijkt van "de manier waarop dingen gedaan worden". Het gekke is dat als je succesvol bent, mensen je geweldig vinden en als je dat niet bent, denken ze dat je een eikel bent. Wat geen van beide groepen zich lijkt te realiseren is dat je niet succesvol kunt zijn zonder het risico te lopen een mietje te zijn - je weet maar nooit. Met Kings College Climate Emergency kregen we heel wat kritiek over ons heen (een ervaren activist vertelde me "jullie plan is echt een slecht idee"), maar daarna kwam het allemaal goed. Met Life not Money zijn we nog steeds bezig met onze "vreemden aan de poort"-routine en hebben we die nog niet afgebroken en mensen vinden dat we "met de schoonmakers moeten samenwerken" en zo. Dus met de stress van het proberen mezelf te laten arresteren en in de gevangenis te stoppen, heb ik het een beetje opgegeven. Als ik een groter en beter mens was, zou ik misschien nog steeds doorgaan, maar - zonder van deze post een therapiesessie te willen maken, moet ik zeggen dat ik een ietwat aanmatigende moeder had (en Plato lezen op 13-jarige leeftijd in een volksuniversiteit in Manchester in 1979 was vragen om een flink pak slaag achter het fietsenhok) - dus ik vind het moeilijk om te gaan met kritiek van "onze eigen kant".
Maar in het donkerste uur krijg ik een telefoontje van de vakbond - de gemoederen verhitten (Owen Jones heeft een video gemaakt waarin hij de campagne van de schoonmakers steunt en 100.000 mensen hebben die bekeken) en ja, directe actie is absoluut nodig en de schoonmakers zijn er helemaal voor. Dus we gaan er weer tegenaan - de Braziliaanse hoorns zijn besteld en we zijn allemaal klaar om ons democratisch recht uit te oefenen om veel lawaai te maken en nog wat meer te bekladden... "Een schoonmaker is een mens", steeds opnieuw geschreven - dat is de top en de bodem van de boodschap van deze campagne denk ik.
