Sign in Subscribe

Een nieuwe manier van kijken

Aflevering 2 van mijn nieuwe podcast is uit. Lees verder voor een intro, links om te luisteren en een volledig transcript.

Een nieuwe manier van kijken

Er zijn vele manieren om te zien - manieren om te voelen en te voelen.

Het is mogelijk, en goed, om boven jezelf, de wereld om je heen en zelfs de tijd uit te stijgen. Om al deze dingen van buitenaf te bekijken. Om "naar binnen te kijken", zoals je zou kunnen zeggen.

Dit is de sleutel tot veerkracht - het vermogen om door te gaan en niet op te branden. Om dienstbaar te blijven. Deze oriëntatie zal de wereld redden - of wat er nog te redden valt. En, spannend, het is de kern van wat de volgende beschaving genoemd zou kunnen worden.

De wereld zal niet gered worden door een nieuwe moraal - goed willen zijn of goed willen doen - maar door een nieuwe metafysica, wat een nieuwe manier betekent om dingen te zien en hoe ze op elkaar inwerken, hoe we onszelf en de wereld zien. Het betekent dat je handelt voor het goede, niet om goede resultaten te creëren, maar omdat het goed is. Je doet het omdat het waarachtig en mooi is om te doen. Het creëert immers wat we een metafysische harmonie-een balans zouden kunnen noemen. Een andere manier om dit te zeggen is dat je in liefde handelt omdat dit is wat bewustzijn is. Je gaat niet uit om "goed te doen." Je doet goed om thuis te komen omdat je al een wezen bent dat bestaat om goed te doen. Dat is wat je al bent. Je gaat nergens naartoe.

Luister op Spotify, Apple, Soundcloud of waar je je podcasts ook vandaan haalt. We hebben gewerkt aan het verbeteren van de geluidskwaliteit van de gevangenis telefoon en elke aflevering zal worden geleverd met een nieuwsbrief transcript en video versie op Youtube om mee te lezen.

Komende evenementen

Doneer om Rogers werk vanuit de gevangenis te steunen

Aflevering 2 - Het idee

Het idee is dat er in feite, zoals je zou kunnen zeggen, vele manieren zijn om te zien, te voelen en te voelen. Het is mogelijk, en een goede zaak, om jezelf te overstijgen - dat zijn twee woorden, 'jouw' en dan 'zelf' - en ook om de wereld om je heen en zelfs de tijd te overstijgen, om deze dingen van buitenaf te bekijken, om naar binnen te kijken, zoals je zou kunnen zeggen. Het idee is dat dit de sleutel is tot veerkracht, dat wil zeggen het vermogen om door te gaan of niet, zoals de uitdrukking luidt, op te branden, om dienstbaar te blijven. Het idee is dat dit vermogen, deze oriëntatie, datgene is wat de wereld zal redden, of wat er overblijft om te redden, om haar te redden als ze gered moet worden. En opwindend genoeg is het de kern van wat we de volgende, de nieuwe beschaving zouden kunnen noemen. Dit is dus een groot idee, een grote uitdaging. Dit is een grote tijd voor de mensheid, en zoals we allemaal zullen bespreken, is een andere manier om dit te zeggen dat de wereld niet gered zal worden door een nieuwe moraal - een goed willen zijn - maar door een nieuwe metafysica, dat wil zeggen een nieuwe manier om de dingen te zien en hoe ze op elkaar inwerken, hoe we onszelf en de wereld zien. Het betekent dat je handelt voor het goede, niet om goede resultaten te creëren, maar omdat het goede op zichzelf goed is. Je doet het omdat het waarachtig is en mooi om te doen omdat het wat je een metafysische harmonie, een balans zou kunnen noemen, creëert.

Een andere manier om dit te zeggen is dat je in liefde handelt omdat dit is wat bewustzijn is. Je gaat niet naar buiten om goed te doen; je doet goed om thuis te komen omdat je al een wezen bent dat bestaat om goed te doen. Het is wat je al bent - je gaat nergens naartoe. Wat ik net heb gezegd is heel erg een eerste stap, heel erg slechts een begin, niet het laatste woord. Eigenlijk zijn we hier niet geïnteresseerd in laatste woorden, maar je moet ergens beginnen, en wat gezegd wordt is per definitie onvolledig. Hoewel deze podcast terug zal komen en we verdere steken in de situatie zullen laten vallen, is het niet nu of nooit. Dus wat ik jullie vraag is om na te denken over wat ik gezegd heb, om je gedachten en gevoelens te laten gaan. Ja, er is iets gezegd, maar het is niet alles, maar voor nu is het goed.

Deze podcast gaat over revolutie, de komende periode van sociale ontwrichting, die nu onvermijdelijk is. Het hyperobject dat we klimaatverandering noemen is er; het is overal en het beïnvloedt alles. We zitten op 1,5 graad opwarming van de aarde. Binnen een jaar of tien zal de wereld meer dan twee graden opwarmen en zal niets meer hetzelfde zijn, nooit meer. Een paar maanden geleden zeiden de Verenigde Naties hetzelfde. Ze zeiden dat we twee jaar hebben om de wereld te redden. Ze zeiden dat ze niet, ik citeer, melodramatisch waren en dat economieën, ik citeer, gedecimeerd zullen worden en iedereen die op de hoogte is weet dat dit slechts het begin zal zijn. Dit is niet normaal. Dit was 10 of 20 jaar geleden niet het geval. We hebben het zo vaak gehoord dat je er ongevoelig voor bent geworden. Het is iets geworden dat er gewoon niet is, maar dat maakt het niet minder echt. Het zal nu gebeuren. Massale vernietiging ligt op de loer; er is geen schijn van kans dat het huidige politieke regime zichzelf in de komende twee jaar zal kunnen redden. De trein heeft het station verlaten. Daarom zijn revoluties nu onvermijdelijk.

De echte vraag is dan wat voor soort revoluties. Er zijn twee betekenissen van revolutie: de ene is dat dingen volledig veranderen en dan weer terugkomen waar ze begonnen, zoals rondjes draaien om een cirkel. De andere betekenis is dat dingen volledig veranderen en dat het zo blijft. Er is een verandering in de geest van de samenleving en deze nieuwe geest is ingebed in elk aspect van de nieuwe samenleving en in hoe we onszelf zien en hoe we de wereld zien. Het tweede idee van revolutie is het grote idee in deze podcast, maar dit is de enige manier waarop we onszelf kunnen redden - door een nieuwe geest, een nieuwe manier van kijken. Ik ga proberen deze nieuwe geest, de geest van revolutie, te onderzoeken en te zien hoe hij eruit zou kunnen zien, wat hij is, hoe hij werkt, hoe we hem kunnen verankeren in onze gedachten, onze handelingen en organisaties.

Het zal niet ontstaan ondanks de komende chaos en trauma's, al het lijden, de hongersnood, alle vernietiging; het zal gebeuren vanwege deze dingen. Dit is een cruciaal besef: het goede verschijnt niet zomaar; het wordt geboren in de uitbarsting van het slechte. Laten we dus een eerste blik werpen op hoe deze revolutie zou kunnen werken, de geest van de revolutie. Ze zal zeker gebaseerd zijn op nieuwe begripscategorieën. We zijn op zoek naar nieuwe woorden, nieuwe taal, en aan de hand daarvan kunnen we beginnen aan een manier om samen te zijn en samen te handelen. En via dit proces kunnen we nieuwe organisatorische en institutionele vormen creëren. Dit gaat over ons collectieve leven, dat helemaal niet over de geest zal gaan, en dit is een ander cruciaal besef: het gaat niet allemaal over jou. De samenleving - onze huidige set van sociale regelingen - moet worden veranderd door ontwrichting en dialoog, beide samen, aandacht krijgen en dan naar elkaar luisteren als we die aandacht eenmaal hebben. En het werkt ook andersom; organisaties zullen nieuwe taal creëren, waardoor nieuwe acties ontstaan.

Dingen werken niet lineair, in een rechte lijn. Dingen beïnvloeden elkaar voortdurend. De focus moet dan ook liggen op de stromen en de processen, niet op de dingen op zich. Wij proberen deze symbiose te bevorderen en te helpen bij het creëren van wat ik een zelfbewuste, hechte ecologie tussen alle aspecten van het menselijk systeem zou willen noemen. De dingen waarvan ons verteld is dat ze bestaan in het systeem - politiek, economie, religie, cultuur - zijn minder belangrijk dan de verbindingen ertussen. In feite, als we goed naar deze dingen kijken, zien we dat ze zelf systemen van stromen en processen zijn, families van dingen zonder echt solide basis.

"We zullen hier meer naar kijken hoe dingen neigen op te lossen als we onze aandacht erop vestigen. We ontdekken dat er geen vaste dingen zijn. Je zou kunnen denken, nou, dit is allemaal goed en wel - veel boeken en video's van mensen die veel warme woorden zeggen, een visie geven, oproepen tot een nieuwe samenleving, een revolutie in bewustzijn, al de rest. Niets nieuws. Degenen die mij kennen, weten dat ik me graag richt op concreetheid - waar leg je de koekjes op tafel voor de vergadering, het microontwerp, zoals ik het noem. Dit is tenslotte mijn dagtaak, tenminste voordat ik in deze gevangeniscel belandde. Ik heb jarenlang onderzoek gedaan naar dit alles aan het King's College in Londen. Om eerlijk te zijn heb ik er tientallen jaren over nagedacht hoe we van de maatschappij een betere plek kunnen maken of tenminste iets dat de huidige wereldwijde doodswens van de huidige elites overleeft.

Er is hier een spanning, misschien wel een tegenstrijdigheid. Ik zal me verdiepen in de begrippen, de tradities, de perspectieven, die de wereld niet als echt zien, en tegelijkertijd ben ik er duidelijk van overtuigd dat het lijden dat we zien echt is. Het is me duidelijk dat er hier een wereld te redden valt. Deze verschrikkelijke situatie waarin we ons bevinden schreeuwt erom vermeden te worden, om gestopt te worden. Op dit moment gaan we die schijnbare tegenstrijdigheid vasthouden. We zullen kijken naar manieren om het mogelijk te overwinnen, maar één ding is zeker: we gaan niet passief zijn. Dit project gaat over een fusie tussen een transcendentie van de wereld en een revolutionair project binnen de wereld. En meer dan dat, de fusie zal elk element versterken. De nieuwe geest zal de sociale transformatie versterken, die op haar beurt de geest zal versterken. Het is een dynamisch iets. Dit is het idee: nieuwe manieren van kijken zullen zich vormen door sociale gebeurtenissen, door dingen die werkelijk gebeuren, door collectiviteiten, door mensen die samen handelen.

Dit project werd in detail beschreven in mijn laatste podcast, "Designing the Revolution". We hebben 10.000 mensen nodig in een nieuwe organisatorische ruimte die zich bezighouden met burgerlijk verzet in combinatie met empowerment en mobilisatie van de gemeenschap via openbare bijeenkomsten. Dit animeert vervolgens 1 tot 2% van de bevolking, waardoor het politieke regime dat de staat bestuurt verandert tijdens een moment van sociale breuk. Het project is tweeledig: het regime overwinnen, het eindpunt ervan versnellen en ten tweede de basis leggen voor een nieuwe beschaving.

Het doel van deze podcast is om dit project vanuit een nieuwe, aanvullende invalshoek te benaderen - om voor te stellen dat dit proces, wil het succesvol zijn, doordrenkt moet zijn met een bepaalde geest, iets dat moeilijk te beschrijven of te vatten is, maar niettemin echt. Een nieuw bewustzijn waar we ons daadwerkelijk mee bezighouden, waarbij we zien dat dingen er niet zomaar zijn. Deze metafysische transformatie die bestaat binnen de uitvoering van het plan, en die in feite cruciaal is voor het succes ervan - dit is het gist in het brood. Praktisch gesproken kun je, terwijl je naar deze podcast luistert, in de aantekeningen een link vinden naar de Organization Revolution in the 21st Century, en daar zul je een Zoom link vinden naar de volgende internationale meetups, en van daaruit kun je wegen vinden naar actie, om samen te werken met anderen over de hele wereld. We bevinden ons in een noodsituatie; dit is geen academische wereld-je doet dit soort dingen niet in je huiskamer. Ik zit in een cel om dit op te nemen, weet je nog? We gaan het dus hebben over hoe deze nieuwe manieren van kijken het diepe wereldbeeld van het neoliberalisme, de ideologie van het huidige stervende regime, moeten vervangen. We zijn sociale wezens; er is inderdaad een samenleving en zonder die samenleving sterft het individu - letterlijk. Deze nieuwe sociale vormen zullen niet begrepen kunnen worden in de oude taal; de oude categorieën zullen hun conceptuele bruikbaarheid verliezen.

Het gaat er niet alleen om de wereld te veranderen; het gaat erom de wereld op een andere manier te zien - niet op de manier waarop de dominante ideologie wil dat we hem zien. Nieuwe taal zal bevrijdend zijn omdat het een gevoel mogelijk maakt van wat ik een herbetovering van de wereld zal noemen, waar de geest centraal staat, in plaats van alleen maar kennis van dingen. We zouden in plaats daarvan de volgende uitdrukking kunnen gebruiken: een systeem van in elkaar grijpende gevoeligheden zonder de pretentie van een solide basis, starre punten in tijd en ruimte, en cruciaal, niet minder echt omdat het zo is. Poëzie, zou je kunnen zeggen, zal versmelten met analyse. 

Dit alles zal soms een beetje onevenwichtig aanvoelen, je kunt je een beetje helemaal op zee voelen met al deze nieuwe werelden, maar na een tijdje zullen deze gevoelens afnemen en zul je het gevoel hebben dat je eerder thuiskomt. In feite, zoals de klassieke uitdrukking gaat, je was verdwaald en nu gevonden. De geest zal zijn centrale plaats innemen, zijn centrale plaats, waar hij al die tijd thuishoorde. De oude vragen zullen niet zozeer worden beantwoord, maar zullen worden opgelost. Hoe dan ook, maak je geen zorgen - in principe wordt het leuk.

Ik wees op dit alles in de laatste aflevering van *Designing the Revolution*. Er was een dramatisch einde gepland voor de 50 afleveringen, die geworteld waren in een sociologisch perspectief. In plaats van te beweren dat alles wat ik had gezegd juist was, suggereerde ik dat het misschien in feite allemaal verkeerd was. Er was een olifant in de kamer, iets enorms - de weg van de geest. Wat ik hier dus doe, is een vervolg van gedachten, een nieuw begin. Het ontkent niet wat er in al die afleveringen is gezegd, maar het bouwt wel een nieuwe wereld op. Het werkt vanuit een ander perspectief om het project over de streep te trekken.

Als wij - jij, die hier naar luistert, en ik, die tot jou en alle anderen op deze planeet spreek - de komende decennia willen overleven, dan zal dat een groepsinspanning zijn, nietwaar? Er zullen verschillende manieren van kijken nodig zijn. Dat moet een nieuwe betovering van de wereld zijn, die groeit uit de starheid en afstomping van het reductionisme, waarbij tegelijkertijd het alledaagse niet wordt vergeten, maar de afwas wordt gedaan, zoals ze in de Zen-filosofie zeggen.

Ik wil graag iets zeggen over de structuur van deze podcast, de afleveringen die gaan volgen. Dit is duidelijk een eerste versie van wat ik hier vanuit de gevangenis hoop op te nemen. Ik zal niet putten uit een indrukwekkende reeks referenties en uitgebreid de diepte ingaan - dat is niet mijn specialiteit, zoals je zou kunnen zeggen. Maar ik hoop dat dit niet erg is. Ik hoop dat wat ik zal zeggen een zekere korreligheid, authenticiteit en directheid zal hebben. Ik wil niet dat mijn woorden worden geredigeerd tot weer zo'n saaie, één-stap-weg routine.

Zoals je misschien hebt gemerkt, spreek ik in deze podcast echter niet uit aantekeningen, maar uit een geschreven tekst. Dit is omdat ik hoop preciezer te zijn zonder formeel te worden. Ik hoop dat van wat ik schrijf een boek wordt gemaakt, maar misschien loop ik op de zaken vooruit. Wie weet crasht deze laptop wel - dat gebeurt regelmatig. Ik zou in een oogwenk alles kwijt kunnen raken, en natuurlijk zouden er andere mensen kunnen zijn, en die zullen dat waarschijnlijk ook zijn - zij kunnen beter overbrengen wat ik voorstel dan ik. Niets zou me meer plezier doen.

Het is op dit moment heel belangrijk om deze ideeën naar buiten te brengen, dus ik hoop dat wat ik te zeggen heb, samen met bijdragen van anderen, een centrale plank zal worden in deze nieuwe cultuur die nodig zal zijn om ons door de onvermijdelijke verschrikkingen en verschrikkingen van de komende jaren te loodsen. Dus als je naar me luistert en denkt dat je iets kunt toevoegen aan deze nieuwe cultuur, ga je gang. Waar ik het hier over heb moet deel gaan uitmaken van een nieuwe ecologie van communicatie, zowel in woord als in daad. We hebben een nieuw paradigma nodig voor veerkrachtig verzet, zodat we zover kunnen komen dat mensen zeggen: "Hé, Joe, hij zit weer in de gevangenis" en zijn antwoord is: "Ja, zo leven we nu eenmaal." Geen egoïsme - een focus op het werk, een leven geleefd op dit punt in de geschiedenis.

Ik vermoed dat als deze podcast effectief zal zijn, dat niet zal zijn omdat een bepaald element op zich uniek of inzichtelijk is, maar omdat ik een unieke combinatie van elementen samenbreng - of beter gezegd, een combinatie van elementen die al een hele tijd niet meer verwoord zijn in de westerse cultuur. Laat ik vooral duidelijk zijn: deze podcast is een handleiding voor actie. De enactment van de geest is een weten dat zijn betekenis vindt door actie, door het bewegen van je lichaam, en omgekeerd is het deze actie die het weten informeert-wat je, in onze nieuwe taal, weten in actie zou kunnen noemen, alles in één woord. En natuurlijk wordt dit ook wel praxis-theorie in actie genoemd, actie in theorie.

We gaan dus voorbij aan de archaïsche notie van het individu naar een tamelijk nieuwe sociale formatie, die niet slechts een materialiteit is, een sociologisch ding - wat men tegenwoordig een beweging noemt. Nee, de nieuwe taal beschrijft een versmelting van de geest in een sociale vorm. Met andere woorden, een geest maakt de revolutie en de revolutie maakt de geest. Houd gewoon vast aan het gevoel dat je hebt voor wat ik net heb gezegd; dat is alles wat we in dit beginstadium moeten doen.

Maar dit is mijn uitnodiging om naar deze podcast te luisteren. De ene aflevering zal dus niet noodzakelijk een lineair proces zijn - het ene na het andere, tenminste in het begin niet. Elke aflevering zal meer op zichzelf staan. Ik heb het idee dat elke aflevering een klein leger creëert rond een citadel op een heuvel. Verschillende legers moeten op hun plaats worden gezet voordat we over de muren heen kunnen. Misschien willen sommigen van jullie sneller aan de slag. Misschien zijn sommigen van jullie de muren al aan het beklimmen voordat jullie naar deze afleveringen hebben geluisterd. Voor anderen is wat je hoort misschien niet genoeg om je de moed te geven om mee te doen, maar het zaadje zal worden geplant en op een willekeurig moment in de toekomst, om een onbekende reden, zul je een van die gloeilamp-momenten hebben. En dat zou best eens kunnen zijn omdat de wereld niet langer handelt zoals jij dacht dat hij zou moeten handelen; je merkt dat je niet langer het voorrecht hebt van de afstandelijke zaak. De wereld komt op je af en je snakt plotseling naar adem. Het echte is immers echt.

Dan is er dat moment dat in het verleden Genade werd genoemd. De uitnodiging is dan om te kijken of we over die muren heen kunnen komen - samen gaan zitten, het vragen. Na het beluisteren van een paar afleveringen zullen we zien. Wat hier zeker is, denk ik, is dat er een zekere binaire, geen aard, is aan waar ik het over heb. Wereld is de wereld, toch? Dat is duidelijk. En dan ga je plotseling, "Oh, oh nee, het is niet de wereld; ik ben het die naar de wereld kijkt." Bang, je reis is begonnen. Als dit eenmaal gebeurt, dan kan het rijk dat deze wereld is verslagen worden. Zo belangrijk is het om je te realiseren dat er andere werelden bestaan. Dit besef is beangstigend en opwindend tegelijk. Natuurlijk gaan we allemaal achteruit en verliezen we dat besef en worden we weer meegesleurd in de saaiheid van een plat vlak, en dan komt dat besef in volle glorie terug. Dit is geen rechtlijnig proces, maar op de een of andere manier gebeurt er iets groots en dan zijn we op weg, of beter gezegd, heeft de weg ons gebracht.

Ik ben dus van plan om de Citadel op verschillende manieren te benaderen. Als je er met één niet uit de voeten kunt, blijf dan doorgaan. Ze staan los van elkaar, maar bouwen op elkaar voort. Als je er verschillende hebt gehoord, kun je de eerste nog eens bekijken en zeggen: "Oh, juist, ik zie wat je daar zegt.

Burgerverzet in Den Haag tegen subsidies voor fossiele brandstoffen.

Ik moet toegeven dat ik in dit stadium nog niet helemaal zeker ben van de routes die ik zal nemen. Ik laat me net zo goed leiden door het proces als dat ik het leid. Mijn gevoel, nu ik tot jullie spreek, is dat ik me ga richten op een aantal belangrijke elementen. Het is niet bedoeld als een definitief schema. Zoals ik al zei, een deel van mij hoopt dat er iemand langskomt die me op het juiste spoor zet. Dit is niet mijn specialisme, maar is het wel iemands specialisme? Ik zal beginnen met hoe we het zelf zien, ons zelf, dan kijken we allemaal naar de wereld, wat er om ons heen is, en dan de tijd, dat schijnbaar lineaire ding dat je passeert. Dit zou me leiden naar het onderzoeken van verschillende niet-rationele elementen van de menselijke ervaring, zoals ik ze zal noemen - manieren van zijn en handelen waarbij je niet hoeft te gaan zitten en alles te overdenken. Dit alles bouwt dit moment van over de muren gaan op, het overwinnen van dat bastion van de moderne cultuur.

De opgelegde scheiding tussen seculier en religieus, die historisch bepaalde categorie-indeling - dat is de enorme blokkade voor de nieuwe inzichten die we op dit moment nodig hebben. Ik zal dit thema verder uitwerken en dan laten zien hoe het verbonden is met wat ons verteld is over weten, namelijk dat er maar één manier is om te weten. Dat is niet juist; er zijn vele manieren om te weten. Dat is dus de richting die we inslaan. Dit alles is erop gericht om ons ongevoelig te maken, zoals je zou kunnen zeggen. Er wordt ons niet gevraagd om te beslissen over X of Y, maar eerder om te accepteren dat de optie van X en Y er is. Dit is een beetje zoals een psychotherapeut die de cliënt probeert los te maken die volhoudt: "Er is niets mis met mij. Ik ben in orde." "Ik ben," protesteert hij te veel, zoals Shakespeare het uitdrukt.

Een cultuur op dit punt is waar mensen merken dat ze te veel protesteren tegen de levensvatbaarheid van onze metafysische starheid. Met andere woorden, we voelen dat, ook al heeft het ons in het verleden goed gediend, deze manier om naar de wereld te kijken - deze wereld, zoals ons verteld is, is echt - letterlijk om ons heen begint af te brokkelen. De geschiedenis gaat verder; zij is niet geëindigd. De Citadel zal instorten. De komst van donkere tijden creëert nieuwe openingen. Deze nieuwe wegen waren er altijd al; we hadden er alleen geen aandacht voor. Het is op dit moment van transformatie dat ik ons terugbreng naar het sociologische, om ons opnieuw bezig te houden met het creëren van die nieuwe sociale formaties, de gebeurtenissen, de organisaties, de regeringen. Aan het einde van deze podcast is de cirkel rond. Dat komt omdat, zoals ik al zei, de geest pas echt wordt door actie. De geest wordt vlees, om een oude taal te gebruiken.

We moeten duidelijk zijn: we organiseren hier een revolutie. Dit is niet de zoveelste individualistische reis naar persoonlijke verlichting, een contradictio in terminis. Dit gaat niet over het voelen van een bepaalde kalmte die nooit je hoofd verlaat maar je nooit van de bank en op straat krijgt. De geest is de straat en de straat is de geest. De geest zit in de gevangeniscel. De tijd van doen alsof is voorbij. We staan voor het einde van de oude wereld en we zullen moeten vechten om te creëren wat hierna komt. Deze podcast geeft je de wapens die je nodig hebt.

Doneer

Je kunt je aanmelden voor burgerlijke ongehoorzaamheid bij Just Stop Oil in het Verenigd Koninkrijk of internationaal via het A22 Netwerk. 

De klimaatsituatie is f*cked

Help me om door te gaan met mijn werk.

Steun